Ortodonti teorik temel ve düzeltici yolu

Ortodontik tedavi esas olarak yüz kemikleri, dişler ve maksillofasiyal sinirler ve kaslar, yani üst ve alt çeneler, üst ve alt dişler arasında ve dişler ve çeneler arasında koordinasyonu ayarlamak için çeşitli ortodontik cihazları kullanır. Onları birbirine bağlayan sinirler ve kaslar arasındaki anormal ilişki, düzeltmenin nihai amacı, oral ve çene sisteminin dengesini, istikrarını ve güzelliğini elde etmektir. Maloklüzyon deformitesinin düzeltilmesi esas olarak dişlere, alveoler kemiğe ve çene kemiğine fizyolojik harekete neden olmak için uygun "biyolojik kuvvet" uygulamak için ağız boşluğunun içindeki veya dışındaki aletlerin kullanımına dayanır.

1. Çenenin plastisitesi: çene, özellikle alveoler kemik, insan iskeletinin en aktif kısımlarından biridir. Çenenin yeniden yapılandırılması iki işlem içerir: proliferasyon ve emilim. Bu, çenenin önemli bir fizyolojik özelliği ve ortodontik tedavinin temelidir. Bu nedenle, düzeltme işlemi sırasında çenenin değişmesi esas olarak osteoklast ve osteogenez arasındaki dengenin fizyolojik sürecidir.

2. Çimentumun sıkıştırma direnci, aynı ortodontik kuvvet durumu altında, genellikle sadece alveoler kemiğin emilimi vardır, ancak az miktarda çimento emilimi yoktur veya yoktur.

3. Ortodontik tedavi tamamlandıktan sonra periodontal ligament içindeki çevrenin stabilitesi, periodontal genişliği, periodontal ligament ile alveolar kemik ve çimentum arasındaki bağlantı normale dönebilir.